Facebookblog

Hotel Bernhoven dag 3. Na een vrij rustig weekend zul je weten dat het vandaag maandag is! Om 06:00u stond de eerste witte jas naast mijn bed. 'Ik kom even je antibiotica aanhangen'. Ja dus? Denk ik. Doe dat lekker, moet je mij daarvoor wakker maken?! Net als ik denk nog even verder te kunnen slapen staat nummer 2 aan mijn bed. 'Ik kom even bloedprikken!' Maar natuurlijk.. Een pelethon aan zusters volgt voor alle controles en als toetje staat mijn kamer opeens vol met artsen.. Een mdl arts, een infectioloog, cardioloog, internist, zaalarts, chirurg en vast nog meer die ik nu vergeet. Dat zal geen goed nieuws zijn denk ik nog. 'Wij komen je vertellen dat je heel erg ziek bent..' Ik schiet in de lach, nou dat had ik zelf ook al wel bedacht.. 'Je infectiewaardes zijn te hoog en de bloedkweken tonen een bacterie op de picc lijn. Dat noemen we met een duur woord een sepsis. Oftewel een bloedvergiftiging..' Oeps... Waar ik zo hoopte op een ordinair griepje komen deze witte jassen mij even heel iets anders mededelen. Een heel verhaal met plan volgt. Het enige dat ik opsla zijn de woorden: picc lijn verwijderen, geen voeding, antibiotica via het infuus en een nieuwe lijn als de bacterie opgelost is. Kak! Als alle witte jassen mijn kamer weer verlaten hebben vloeien de tranen over mijn wangen. Van alle opties die het hadden kunnen zijn, was dit wel het slechtste scenario. Ik baal stevig, het ging zo goed! Had ik het kunnen voorkomen? Nee het is gewoon pech.. Dikke vette pech.. Alweer.. Er volgt een bezoekje verkoever kamer voor het aanprikken van een infuus en een bezoekje echo kamer om te controleren of er niet toevallig ook nog verdere trombose aanwezig is in mijn picc lijn arm.. Wanneer ik terug ben op de kamer en mijn grapjes en stoere sharon even onder mijn dekbed denk te kunnen verstoppen en mijn tranen even te kunnen laten gaan, staat de maaltijdservice in de deuropening. 'Kan ik iets te eten voor je brengen?' De vraag irriteert me. Wanneer communiceren ze nou eens goed dat ik niet KAN eten??! Ik schud mijn hoofd en blijf vriendelijk. Nee bedankt. 'Nog wat rode ranja dan?' Nee ook die komt me mijn neus uit, bah! De mevrouw vertrekt en ik verwacht haar niet meer terug. Als ik heel even mijn ogen dicht heb sluipt ze zachtjes mijn kamer in en zet een blikje ijskoude cola met ijsklontjes en een rol dropjes op mijn kastje. Ze geeft me een aai over mijn hoofd. 'Neem dit maar lekker meidje.' Weer een traan over mijn wang, maar dit keer van geluk. Wat kunnen kleine gebaren toch een grote impact hebben! Dank aan deze lieve vrouw voor het redden van mijn dag! #Ziek #Lijnsepsis #Stom