Piep piep, piep piep. Shit, 2 piepjes. 38.2. Oeps. Bij 38.5 moet ik een dokter bellen vanwege mijn centrale lijn. Ik zucht. Even zakt de moed me in de schoenen. Ik ben even ZO erg witte jassen-moe. Moet ik al bellen? Kan ik nog even afwachten? Ik weet dat ik niet te lang mag wachten, maar wil ook niet 'voor niks' bellen. Toch maar een covid test doen dan?! Mijn lijf wil slapen, mijn hoofd niet. Die vindt dat zonde van de dag en ik moet nog van alles doen en regelen.. De andere kant van het leven met een chronische aandoening noemen ze dat.. Ik zoek een middenweg tussen wat mijn hoofd wil en mijn lijf nodig heeft. Ik slaap 2 uurtjes en kruip daarna op de bank met mijn snoet in de zon. Wat heeft mijn hoofd dit nodig! Levensvitaminen noemen ze dat. Wat een geluksmomentje! Waar heb jij van genoten vandaag?!
'Die eeuwige strijd, Tussen falen en doorgaan. Het constante proces, Van vallen en opstaan. De voortdurende twijfel, 'Doe ik het wel goed?' Steeds weer de vraag, 'Is dit hoe het moet?'
Verandering zoeken, En heimelijk verlangen. Maar uit angst toch liever, In het vertrouwde blijven hangen. Het gevecht met jezelf, Dat je nooit lijkt te winnen. Omdat je eigenlijk niet weet, Hoe te beginnen.
Nooit de garantie, Dat wat je koos het juiste was. Geen zekerheid, En geen kompas. Gewoon domweg, Maar wat proberen. Terwijl je jezelf vertelt, Dat je het allermeest, Van je fouten kunt leren.. '
- Met mijn oude bellenblaas Een rondje met wat zeep eraan Blaas ik naar mijn zin Bellen warme adem - Hoog de hemel in
*07-03-2007*
Comments