Iets te hard scheur ik de hoek van de straat om, zal ze er weer zitten? Het is koud vandaag, maar de zon schijnt vol in mijn gezicht. Ik leun over mijn stuur en trap nog even iets harder. Ik tuur over de geparkeerde auto's heen en jahoor, daar zit ze! Mijn lieve, gekke moeder. Op ons bankje voor de deur van het huis, middenin de stralende winterzon. Dikke winterjas aan, een nog dampende kop thee naast haar en een enorme berg wasgoed op haar schoot. De al opgevouwen kleding puilt uit over de rand van de wasmand en het nog lege kladblok ernaast verraadt haar volgende klusje; het boodschappenlijstje. 'Dag schat, hoe was het op school vandaag?' Ik zucht.. wat zullen de buren wel niet denken als ze zien hoe mijn streepjes onderbroeken en roze sokken worden opgevouwen in de frisse winterse buitenlucht?! Het kan mijn moeder niks schelen, zij geniet gewoon van de zon.. Weet je nog mam, Jacqueline van Gameren, hoe ik je voor gek verklaarde? Hoe hard ik smeekte om een normale moeder? Daar zit ik dan.. 12 jaar later.. Voor mijn eigen deur in de winterzon. Met een dikke sjaal en een kop dampende thee mijn boodschappenlijstje te schrijven.. En weetje mam? Het kan me werkelijk waar niets schelen wat de buren denken, ik ben alleen maar blij met zo'n normale moeder!
top of page
bottom of page