'Vandaag is de eerste dag, Van een leven zonder zorgen. Behalve dan bij tegenslag, Dan wachten we tot morgen.'
Inmiddels is het precies een week geleden dat ik mijn laatste gift kreeg van een zware 10-daagse antibiotica kuur via het infuus voor de zoveelste urineweginfectie. De infectie is weg, zo lijkt het. Maar echt opknappen doe ik (nog) niet. Ik ben zo intens moe! Kan letterlijk dag en nacht slapen. Komt het door de kuur? De infectie? Of omdat het de zoveelste was? Komt alle vermoeidheid eruit van de afgelopen 2 jaar?! Waarom wil ik, en ik weet zeker ook jij, toch altijd een verklaring hebben voor wat er is? Een oorzaak en het liefst meteen een oplossing. Waarom is het zo moeilijk om het leven te nemen zoals het komt?!
Wat ik gelukkig wel heel goed kan ondanks mijn ongeduldige karakter, is kleine succesjes vieren en leven in het nu. Want nu is het zaterdag. De dag voor Pasen en het is prachtig mooi weer! Ik lig buiten op mijn balkonbank, met een waterijsje in de zon! Want dat lukt nu! Hoe fijn! Dat ik sliep tot half 4 vanmiddag doet er niet toe, dit succesje vier ik! En niet alleen ik.. Want kijk nou even naar deze foto.. Als je ziet hoe deze zonliefhebster ligt te genieten, dan kun je toch niet anders dan daar een warm gevoel van krijgen en zelf ook genieten?!
Fijn paasweekend allemaal!
Welk succesje heb jij gevierd vandaag?!
Comments