2012. Allebei net ontslagen van een opname voor onze gezondheid. Ik in een revalidatie centrum in Nederland, jij voor jouw gezondheid in het buitenland. Allebei thuis zonder werk en zoekende naar hoe we ons leven met een gezondheid die niet past in de o zo drukke maatschappij die zoveel van ons verwacht, vorm moeten geven. Ieder ons eigen pad. Ik ging mee naar jouw therapie, jij naar die van mij. Jij woonde in een eigen appartement, ik nog thuis. 3 straten verderop en dus sliep ik meer bij jou, dan thuis. We waren, bijna, altijd samen. Jaren lang. Wat keek ik naar je op! We wilden even weg en boekten heel spontaan tickets en 2 dagen later vlogen we naar Egypte voor 8 dagen. Een vakantie met een gouden randje! Maar soms moest ik, ondanks dat jij 6 jaar ouder bent, de verstandigste zijn van ons twee. Onze levens raakten teveel in elkaar verstrengeld wat voor ons allebei niet gezond was. Mijn gezondheid werd slechter en ook jij kon je draai niet vinden. Je besloot dat je opnieuw wilde beginnen in het buitenland; wonen en werken op Mallorca. Tranen bij mij, want ik wilde helemaal niet zonder jou! Het is alweer 6 jaar geleden dat ik je uitzwaaide op schiphol. Mijn grote, stoere nicht. Wat was ik trots, dat jij dit durfde! Door tante corona kon jij niet naar Nederland komen en door mijn gezondheid kon ik niet meer reizen. Dat maakt dat we elkaar al 3 jaar niet in het echt gezien hadden. 4 maanden geleden werd je mama en oh, wat wilde ik je kleine mannetje graag in het echt knuffelen. Vandaag was een dag met een gouden randje. Een vervroegd kerstcadeautje. Jullie zijn in Nederland en we kunnen eindelijk weer knuffelen! Wat heb ik je gemist, wat ben ik blij om je weer te zien en wat heerlijk dat ik tijd krijg om Liam te leren kennen, en hij mij. Wij weten als geen ander dat houden van ook loslaten is en dat je niet altijd zes kunt gooien in het leven. Maar met 2 dobbelstenen heb je al dubbel zoveel kans!
Comments