'Je hoeft iets niet te durven, om het wel te doen..'
Toen ik 9 jaar geleden op mijzelf wilde gaan wonen, maar eigenlijk nog amper buiten kwam, moest ik er toch aan geloven. Een rolstoel. 'Maar dat is toch alleen voor mensen die niet meer kunnen lopen!' En ik kan nog wel lopen, al is het niet ver. Vooral stilstaan is een probleem vanwege mijn hart probleem, waardoor ik flauw val bij stilstaan. Dus winkels ging ik vermijden vanwege de rijen, buren probeerde ik te vermijden want stilstaan om een praatje te maken kon niet meer en dagjes uit waren al helemaal uit den boze! Tot een vriend met mij naar de IKEA wilde en ik nee zei. Want dat kan ik niet... 'Jij gaat gewoon mee ik zet je in een rolstoel en ik duw je..' En zo was mijn eerste rolstoel-ritje. Een jaar of 6 was ik zielsgelukkig met mijn rolstoel en daaraan vast elektrische e-bike. Ik kreeg mijn vrijheid terug. Zelf de hond uitlaten, zelf boodschappen doen en wasmiddel geuren snuiven tot ik high was.. Sinds ik de afgelopen 3 jaar zoveel zo ernstig ziek geweest ben, is zelfs rechtop zitten een groter probleem dan ooit, door mijn hart problemen. Zodra ik rechtop kom, schiet mijn hartslag naar de 120/130 en blijft oplopen zolang ik blijf zitten totdat ik flauw val. Waardoor mijn rolstoel niet meer voldoet, want dan moet ik te lang, te rechtop zitten. Vandaag was daar een rolstoelpassing voor een andere rolstoel. Eentje die achterover kan kantelen. Spannend, niet wat ik wil, ontzettend veel weerstand en heel lang uitgesteld, maar toen ik vanmiddag mocht proefliggen, zag ik mijzelf ineens weer de wereld ontdekken.. Wat zullen mensen denken? Wat gaan mensen denken? Durf ik dit? Nee. Wil ik dit? Nee. Ga ik dit toch doen? Hell ja!! Houd je kinderen binnen want over een paar weken maak ik de straten weer onveilig!! Thanks to de allerliefste ergotherapeute ter wereld @anouk2892 !
Comments