Na weer een week ziekenhuis, antibiotica en een operatie, mocht ik samen met (Boude) lijn naar huis. Mensen vragen mij hoe ik het volhoud om maar door te gaan. Ergens vind ik dat een lieve vraag. Anderzijds een hele stomme vraag. Want heb ik een keuze dan??!! Ik zou niets liever willen dan zeggen, ik doe het niet meer. Ik hoef geen nieuwe lijn meer. Maar dan krijg ik geen voeding en ga ik dood. Heel hard, maar wel de waarheid. Evenals ik bij een infectie zou zeggen; ik wil geen antibiotica of ziekenhuisopname. Ook dan ga ik dood. Is dat wat ik wil? Nee natuurlijk niet! Ik hou van het leven. Ik heb nog zoveel dat ik wil mee maken en doen. Al zal ik eerlijk met jullie zijn, het is niet altijd even makkelijk. Zie het als een achtbaan. Ogen dicht en gaan. Pas wanneer hij tot stilstand is gekomen en je uitstapt, realiseer je je wat voor heftige rit het was. Nu ik thuis ben komt mijn achtbaan tot stilstand. Is er pas ruimte voor intense vermoeidheid en emoties. De eerste tijd thuis na een opname vind ik dan ook altijd de moeilijkste en het went NOOIT! Hoevaak ik het ook al heb meegemaakt. Sterker nog, die dagen en weken worden steeds moeilijker naarmate het vaker en sneller op elkaar gebeurd. Angst ken ik niet. Alleen op de momenten dat mijn onderbuikgevoel zegt dat het niet klopt of niet goed gaat. Dat zijn de momenten dat ik angst voel en machteloosheid. Want mijn onderbuikgevoel heeft ALTIJD gelijk! Voor nu is er vooral vermoeidheid en verdriet. Verdriet over wat mijn hoofd zo graag wil en mijn lijf niet kan. Onzekerheid of dat ooit nog wel gaat komen. Maar ik ga door en gewoon weer in de rij staan voor de volgende achtbaan. Ook al zou ik zo graag, al was het maar voor een paar dagen, vakantie kunnen nemen. Geen ziek zijn, geen draadjes, geen regelzaken, geen pijn, alles thuis kunnen laten en even compleet ontspannen en weg gaan. Maar dat kan niet, want ziek ben ik altijd. Ook als ik vakantie zou hebben. Voor nu ben ik thuis en maken Boudelijn en ik het naar omstandigheden oke. Hij doet nu al minder pijn dan Mandalijn ooit gedaan heeft, dus ik heb goede hoop! Vergeet niet van vandaag je lievelingsdag te maken mensen. Niemand beloofd je morgen!
