*Nieuw medicijn, nieuwe handeling, nieuwe hoop*
Samen met de uitslag uit Maastricht waaruit bleek dat de belangrijkste darm voor je spijsvertering, de dunne darm, het naast mijn maag en dikke darm ook niet blijkt te doen, kwam ook een sprankje hoop. Want wanneer er immers een diagnose is, hoop je ook dat er een behandeling mogelijk is. In gesprek met de hooggeleerde professor, bleek dat ik alle medicijnen die bestaan voor mijn stil liggende maagdarmstelsel al geprobeerd heb zonder succes, op 1 tje na. Echter wel een duur middel niet zonder risico's en het is een medicijn dat via injectie gegeven moet worden. In beginsel 1 x per dag, uitgebreid tot zelfs 3 x per dag. Of ik het zag zitten om dat zelf te gaan doen? No way.. Was mijn eerste reactie.. Ik doe een hoop zelf maar hier ligt mijn grens.. Al 2 weken lag het medicijn in de koelkast te wachten. Ik durfde er niet aan te beginnen.. Ik heb al zoveel negatieve ervaringen met medicijnen door allergische reacties en heftige bijwerkingen waardoor ik in het ziekenhuis belandde, waardoor ik erg huiverig ben voor medicatie en selectief ben in wat ik in mijn lijf stop. Op een vrij onschuldige ontstekingsremmer en een paracetemol na, neem ik ook nooit pijnstilling. Nergens voor.. Ik neem alleen de noodzakelijke dingen die mij in leven houden en verder niks. Zelfs tijdens ziekenhuisopnames heb ik mijn eigen medicijnen in eigen beheer en bepaal ik zelf wat ik wel en wat ik niet wil hebben. Soms lastig voor artsen, maar wanneer ik dit bespreekbaar maak begrip alom. Zodoende dat ik vandaag de lieve man uit Maastricht vertelde nog niet te zijn begonnen aan zijn plan en dat het medicijn nog altijd onaangeroerd in de koelkast lag. Een lang, begripvol en geduldig gesprek volgde. Maar wat nou als het WEL werkt? Qua voeding hoef ik volgens de man geen verwachtingen te hebben. Wel zou het mooi zijn als mijn darmen iets meer gaan bewegen en ik bijvoorbeeld minder zou hoeven darmspoelen. Bijkomend effect zou kunnen zijn dat ik minder last heb van mijn POTS en meer rechtop zou kunnen zijn. Dat laatste gaf de doorslag, en zo liet ik mij vanavond door een lieve, geduldige verpleegkundige aanleren om mij zelf een injectie te geven.. Soms hoef je niet te durven, om wel te doen! Nieuw medicijn, nieuwe hoop, nieuwe handeling.. I dit it.. AGAIN! Ik durf niet teveel te hopen dat het werkt, want dan kan het alleen maar een teleurstelling zijn. Maar wat zou het fijn zijn als ik niet meer 95% van de dag liggend door hoef te brengen! Heb jij wel eens iets gedaan dat je eigenlijk niet durfde?! Of het nou zal werken of niet, je kunt beter spijt hebben van de dingen die je gedaan hebt, dan van de dingen die je niet gedaan hebt!
Comments