Amper 2 weken thuis sinds mijn laatste opname en (manda) lijn operatie, of er was weer koorts. Vreselijke hoofdpijn en pijn in mijn hele lijf. Is dit opnieuw een lijninfectie? Of heb ik nu een keer gewone mensen griep?! Echt opknappen deed ik niet sinds ik thuis was. Zo intens moe en onrustig. Want mijn hoofd wil zoveel! Waarom? Nou, omdat ik de afgelopen 3 jaar meer in het ziekenhuis gelegen heb dan dat ik thuis was. Dus zodra ik thuis ben, heb ik het gevoel dat ik van alles wil en moet doen. Het liefste gisteren dan vandaag, want je weet maar nooit wanneer ik weer weg moet. Een centrale lijn hebben en koorts, betekend gewoon bellen met het ziekenhuis en langs komen. Je kunt immers niet het risico lopen dat er een sepsis speelt en je niet belt. Dikke tranen bij mij. Ik ben zo moe, ik wil niet. Niet weer! Op de spoedeisende hulp tref ik een super lieve arts. Eentje die mij ziet als mens, mijn verdriet en frustratie snapt. Mij serieus neemt en mij hoort. Maar mij ook met mijn neus op de serieuze feiten drukt. 'Straks is het een virus en lig ik hier een bed bezet te houden voor 'niks'. Duur virus dan.. Zullen jullie wel denken, heb je haar weer!' De arts schudt driftig zijn hoofd. 'Dat denken wij helemaal niet en zo mag jij ook niet denken. Je bent nou eenmaal serieus ziek en daar moeten we, hoe vervelend ook, elke keer opnieuw serieus naar kijken. Maar ik begrijp goed dat dat voor jou heel vervelend is.' Een zucht van verlichting. Ik ben het kwijt. Ik mag verdrietig zijn. Ik mag het stom vinden. En zo lag ik wederom 3 dagen op 7 hoog in Amsterdam. Vooralsnog laten de bloedkweken geen bacterie zien, dus durven we voorzichtig te hopen dat er niets met mandalijn aan de hand is. Het zou een virus kunnen zijn bovenop een doodmoe lijf, verergering van mijn onderliggende ziektebeeld of toch een bacterie die we nu (nog) niet hebben gevangen. Tijd zal het leren. Voor nu ben ik thuis en moet ik, op doktersadvies, echt proberen om mijn lijf en hoofd rust te geven. Niet teveel te willen, niet te weinig te doen, maar een nieuwe balans te vinden. Misschien vind ik dat nog wel het allerstomste van alles. 'Balans'. Zie je hoofd en lijf maar eens samen op 1 lijn te krijgen! Voor nu heb ik voorlopig dus wat te doen. Werk aan de winkel! Zorgen voor de 3 grote RRen. Rust, Reinheid en Regelmaat en heel hard hopen dat er nu een heel lange periode zonder ziekenhuis mag aanbreken waarin mijn lijf de kracht vindt om aan te sterken! Vergeet jij niet ook om jezelf de 3 RRen te gunnen?!
Kommentare