Het is 00:47u. Een gewone vrijdagnacht. Of nouja, gewoon.. Voor mij inmiddels 'gewoon'. Amper 20uur terug op Nederlandse bodem na mijn fantastische avontuur werd ik gewoon weer naar het ziekenhuis gebracht. Gewoon weer met een infectie. We zijn gewoon alweer een week verder, want dat gaat gewoon snel in een ziekenhuis.. Een lieve broeder zit naast me op de rand van mijn ziekenhuisbed. Gewoon. We maken gewoon een praatje. Hij heeft zojuist een warmte pakking gehaald. Gewoon, omdat ik niet kan slapen van de pijn en dit zijn werk is. Hij heeft alle pijn medicatie die ik mag hebben al gegeven, dus zoekt hij nu gewoon naar een alternatief om mij comfortabeler te krijgen. Ik wieg met mijn benen heen en weer. Gewoon, omdat je dat kennelijk doet als je pijn hebt.. Hij vraagt me naar mijn hobby's en dagelijks leven. Gewoon, uit interesse. Hij vraagt me naar mijn gesprekken met de artsen van de afgelopen dagen. Gewoon, omdat die heftig waren en hij dat gewoon in mijn status terug kan lezen. Want ja, ook dat is gewoon zijn werk. Ik vertel hem waar ik behoefte aan heb. Gewoon, omdat dat mijn werk is als patiënt zijnde. Hij zegt me dat ik er mag zijn. Gewoon helemaal.. Dat ik gewoon van mijzelf mag houden in welke keuzes ik ook maak. Ik ben deze jongen dankbaar, gewoon, om wie hij is. Het is gewoon zijn werk, maar gewoon bijzonder dat hij hier de tijd voor neemt. 'Luister maar eens naar het volgende liedje' zegt hij.. Gewoon, omdat ik denk dat dat precies is wat jij nu nodig hebt!
-
'Ik hou van mij, van mij en van geen ander.
Want ik ben verreweg de leukste die ik ken.
Ik hoef mezelf zo nodig voor mij niet te veranderen.
Ik hou van mij, gewoon zoals ik ben.
Want ik hou van jou,
Is niet de sleutel tot de ander.
Maar ik hou van mij,
Al klinkt het bot en slecht.
Want wie van zichzelf houdt,
Die geeft pas echt iets kostbaars.
Als hij ik hou van jou,
Tegen een ander zegt!'
-
Verdomd, hij had gewoon gelijk!!
Comments