Een bericht uit kamer 2322. Ik lig en staar naar de duisternis.. Uit het bed tegenover mij klinkt zacht het geluid van iemand die heerlijk in dromenland is. Mijn lijf doet pijn, mijn hoofd zit vol. Ik kan de slaap niet vatten.. nog 2 weken dan sluit mijn eerste hoofdstuk uit het boek: een nieuw leven. Namelijk: mijn interne periode. Daarmee start ook direct hoofdstuk 2, de dagbehandeling. De laatste woorden van de therapeut van vrijdag waren: 'Jullie zitten hier niet voor zweet voeten, jullie hebben een ernstige beperking vergeet dat niet..' Woorden die je terug brengen in de werkelijkheid. Toch blijf ik dromen. Mijn dromen heb ik gigantisch moeten bijslijpen, maar ook bijgeslepen dromen kun je uit laten komen... Vreselijk veel zin hier aan te beginnen maar ook vreselijk spannend... Morgen eerst weer maandag met therapie. #Keepondreaming
Recente blogposts
Alles weergeven'Gut, ben je daar nou alweer? En ik had zo'n mooie lijn geplaatst!' De liefste anesthesist die je je maar voor kunt stellen plaatste inderdaad amper 3 weken geleden een perfecte picc lijn. Hij was er
Post! Een brief in de brievenbus. Dat gebeurd niet vaak meer! Het is van een niet nader te noemen bedrijf. Ik heb namelijk al enige tijd een douche-stoel van ze in bruikleen. In de brief schrijven ze
Nachtdieren Al een aantal dagen loop ik weer rond met klachten waarvan ik eigenlijk wel weet wat ze betekenen; weer een urineweginfectie. Nummer 7 in een half jaar tijd. Ondanks dat ik preventief een