Mijn 14e nacht in het ziekenhuis deze maand.. Helaas bleek na een controle bloedkweek na 19 dagen antibiotica het beest in mijn bloed nog altijd niet dood en dus werd ik weer opnieuw opgenomen en krijg ik opnieuw antibiotica.. Even was ik verdrietig en ontdaan.. Een teleurstelling en onzekerheid. Wat nu? Ik word opgenomen in het ziekenhuis in Amsterdam. De eerste keer voor mij. Toch stiekem spannend, in een nieuw ziekenhuis. Ik kreeg midden in de nacht een Amsterdamse buurvrouw. En ik houd van mensen, maar niet van vreemde mensen midden in de nacht in een bed naast mij.. Al brak deze mevrouw snel het ijs.. Na een korte nacht kwam er een schreeuw uit het bed naast mij; 'SHIT' Mevrouw was in slaap gevallen met de kop thee nog in haar handen. Gevolg? Nat bed en nat pak.. 'GODVERDOMME!' Klinkt het uit de hoek van de kamer na wat gerommel in een tas. 'Zijn ze vergeten onderbroeken in te pakken!' De pittige Amsterdamse belt haar man en legt het verhaal uit. 'Ach schat, Eva is ook zonder onderbroek ter wereld gekomen!' Een schaterlach uit mijn bed.. De verpleegkundige geeft mevrouw een wegwerp onderbroek van het ziekenhuis en zegt; 'Met een beetje fantasie is het net een vijgenblad..' De kamer vult zich met tranen van het lachen.. 2 uur later verschijnt er een zwaaiende tas in de deuropening; 'Hier is adam hoor, met de onderbroeken!' Wederom hilariteit alom. Het kan dus ook leuk zijn, zo'n buurvrouw.. Vanavond maakte een lieve verpleegkundige tijd om heerlijk mijn haren te wassen en vlechten. Morgen hoop ik te horen van de witte jassen wat er met mijn lijn moet gebeuren. Gaan we nu na 19 maanden samen dan toch afscheid van elkaar nemen?! Slaaplekker lieve mensen!
Comments