Facebookblog

Na 5 x in anderhalve week heen en weer gereisd te zijn naar mijn nieuwe beste witte-jassen vriend in Uden, vanmorgen een telefoontje. 'We gaan je opnemen..' Pardon? Wanneer? 'Nou nu, over anderhalf uur mag je je melden..' Shit! Snel gooi ik de hoogst nodige spullen in een weekendtas. Hoeveel onderbroeken moet ik mee nemen? Wat staat me dit keer te wachten? Zenuwen gieren door mijn lijf.. Mijn veel te magere en uitgeputte lijf.. Al 2 weken heb ik problemen met de sonde.. Hij presteert het elke keer om in grote lussen en knikken te gaan liggen waardoor de pomp niet loopt en ik dus geen voeding krijg. Bij aankomst in het ziekenhuis word ik verwacht op de scopie kamer voor het plaatsen van een nieuwe neus-jejunumsonde. Nummer 6 in anderhalve week.. De witte jas heeft er moeite mee vandaag, mijn maag laat de sonde niet door.. Na veel pijn en moeite doen we het ervoor. Ik word naar de afdeling gebracht. Op de afdeling doet een verpleegkundige al mijn controles. De bloeddrukmeter past niet om mijn arm.. Ze wordt door de zaalarts naar de kinderafdeling gestuurd om een kinder meter te halen. 'Wordt tijd he, dat er weer wat voeding in komt?!' De arts knipoogt en gaat verder met zijn verhoor. Ondertussen worden we gestoord door een zuster die bloed komt prikken. 'Wil je dat uit mijn picc lijn halen? Ik ben slecht te prikken!' 'Helaas, daar ben ik niet voor opgeleid, ik ga het gewoon in je voet proberen..'. Ik probeer onzichtbaar diep te zuchten. De arts ziet het en schiet in de lach.. Na 3 pogingen heeft de zuster nog steeds geen bloed kunnen prikken.. 'Goh' zegt ze... Tsja.. Denk ik.. Told ya! Er wordt een verpleegkundige van de intensive care opgetrommeld om alsnog bloed af te nemen uit de picc lijn. Net als ik denk even mijn ogen dicht te kunnen doen wordt ik met bed en al opgehaald voor een buikoverzichts foto. Zo gepiept.. Terug op mijn kamer denk ik opnieuw mijn ogen dicht te doen.. Ik heb ze echter nog niet gesloten of de arts verschijnt weer in de deuropening. Slecht nieuws en nog slechter nieuws. Ohjeej.. 'Je bloed is niet goed dus ik ga je infuus aanpassen. Vocht, zouten en glucose.. Oh ja en helaas.. De sonde ligt wederom niet goed.. Morgenochtend krijg je weer een scopie en proberen we een andere sonde in te brengen..' Daar gaan we weer.. Gelaten laat ik alles over me heen komen. 'Zeg dok, als deze dan toch verkeerd zit en er morgen pas een nieuwe komt, mag deze er dan uit nu?!' 'Van mij wel, ik zal de verpleegku..' Voor hij zijn zin af kan maken heb ik de sonde er al uitgetrokken.. De arts schiet wederom in de lach en schud zijn hoofd. 'Je bent me er eentje!' Inmiddels 21u geweest en eindelijk keert de rust op de afdeling terug.. Ondertussen lig ik te genieten van de demente mevrouw op de kamer naast mij die de hele afdeling afstruint op zoek naar haar hond... 'Mevrouw wat bent u aan het doen?' 'Ja moet je horen, ik zoek mijn hond die moet eten!' 'Maar mevrouw u bent toch in het ziekenhuis?' Hoor ik de uiterst vriendelijke verpleegkundige zeggen. 'Helemaal niet!!!' Roept de vrouw die duidelijk wat in de war is.. Ik sluit de deur van mijn kamer en zet de tv aan. Even naar wat dom gelul luisteren voordat ik morgen weer een scopie slang in mijn neus en keel krijg om sonde nummer 7 van deze anderhalve week te plaatsen.. #Ziekenhuisleven #HotelBernhoven #Onbepaaldetijd #Humorinbegrepen