'Dat hadden we niet afgesproken he?!' De interventieradioloog staat met zijn loodschort voor en operatie muts op naast de operatietafel. Waar ik al op gelegd ben. 'Nee, niet echt he?' 'Nee, dit is op zijn zachts gezegd balen..' Ik knik. 'Of vette pech, of u heeft uw werk niet goed gedaan 3 weken terug.' De arts schiet in de lach. De eerste keer dat ik de beste man zag was afgelopen juni. Helemaal geïntegreerd naar de ruimte waarin hij werkt. Koud en kil. Zonder menselijke kant of empatisch vermogen. Althans, dat dacht ik toen. Een houding waar ik als mens niet goed tegen kan en altijd probeer om dat te doorbreken. Nu ik hem vaker gezien heb durf ik iets verder de grens op te zoeken door deze grap te maken. 'Laten we het houden op het eerste, maar ik beloof deze keer meer dan ooit mijn best te doen, goed?' Hij knipoogt. Ik lach. 'Ik heb deze keer alleen geen verpleegkundige bij me om mij af te leiden met spelletjes. Dus nu moeten jullie dat maar doen.' De arts grinnikt. 'Dat beloof ik'. Eerst gaat hij met een echo op zoek naar mijn slagader aan de andere kant van mijn hals dan de vorige keer. De koude gel raakt mijn ontblootte bovenlijf. 'Heeft u net een mandarijn gegeten?!' De arts schiet hard in lach. 'JA! Ruik je dat? Ik heb echt mijn handen gewassen!' Het ijs is gebroken en ik voel mijn lijf iets meer ontspannen. Tijdens de procedure kletsen we over koetjes en kalfjes. En mijn vorige lijn; Lenie. Hij vraagt of ik al een nieuwe naam in gedachte heb. Ik vertel hem dat er al een aantal de revue gepasseerd zijn. 'Sjetal' 'Sjaan blijft gaan' 'Mayolein' 'Sinds mijn lijn geen naam meer heeft blijft hij langer zitten' en 'Boudelijn'. De assistente die inmiddels een washandje op mijn hoofd drukt en spuugbakje naast mij zet terwijl ze de bloeddrukband nog eens aan zet omdat ik mij heel naar voel door een reactie van mijn zenuwstelsel waardoor mijn bloeddruk daalt weet ons allemaal weer uit de nare situatie te krijgen door te zeggen; 'ik weet wat het moet worden!' 'Nou?' MANDALIJN! Je begrijpt, de hele OK stond blauw van de lach. Mijn eerste ziekenhuisopname, operatie en (manda)lijn van 2023 zijn een feit. Blijkbaar was het mijn tijd om te gaan nog niet. Dus nu mag ik na 5 dagen, met gierende banden naar HUIS!
Comments