Hulp vragen, hulp accepteren.. het blijft iets ingewikkelds vind ik. Soms is het stiekem ook wel fijn en rustig als er andere mensen zijn die even de regie van je overnemen in sommige opzichten. Maar dat moet je wel kunnen verwerken! Mijn manier van verwerken is schrijven.. dus voor de lees liefhebber;
'Beloof je dat je op de bel drukt als je naar het toilet moet ofzo??' Braaf knik ik naar de alleraardigste blonde zuster, net zo oud als ik. Na alle controles en een praatje mag ze na een lange dienst naar bed. Ik lig al in bed. Allang. Ik probeer de slaap te vatten maar het wil nog niet. Net als ik denk een lekker plekje gevonden te hebben, klinkt er gerommel aan mijn deur. Met een grote zwaai vliegt het gordijn opzij en staan er 2 nachtzusters in de deuropening. 'Hoi! Wij draaien nachtdienst en komen kijken of je slaapt?' Even twijfel ik. Zal ik een bijdehand antwoord geven of zal ik het gezellig houden? Ik kies voor het laatste. 'Hoi, ik logeer bij jullie zodat jullie geld kunnen verdienen!' Opnieuw drukken deze dames mij op het hart te bellen als er iets is. De beruchte bel is aan de papagaai boven mijn hoofd geknoopt. Opnieuw probeer ik te slapen. Een uur later besluit ik op de bel te drukken. De zuster komt triomfantelijk binnen. 'Wat goed dat je hebt gebeld! Plassen?' Nee! Ik hoop eigenlijk dat je die bel, die mij er het afgelopen uur minstens 5 x verplicht aan heeft laten denken dat ik jullie moet bellen, wil verplaatsen. Ik stoot mijn hoofd er steeds tegen als ik me omdraai.. De aardige nachtzuster komt niet meer bij en verplaatst zonder moeite het irritante ding. 'Oh en als je er dan toch bent, ik wil wel even plassen...'