Een lange, heftige ochtend met moeilijke gesprekken.. Open en eerlijk praten met je arts over kwaliteit van leven, levensverwachting en toekomstperspectief, is niet iets wat de normale dagelijkse gespreksstof is als je bijna 30 wordt.. Maar wat wel de realiteit kan zijn met een ingewikkelde chronische aandoening.. Althans, voor mij.. Mijn realiteit.. Nu op dit moment. Wat is het dan belangrijk om een fijne arts te hebben die jou zelf de touwtjes in handen laat houden. Niet alleen luisterd, maar je ook echt hoort! De zorgzaamheid van lieve verpleegkundigen die na het gesprek 'illegaal' even over je rug wrijven en een bordje op de deur hangen zodat iedereen mij even met rust laat. Even bijtanken.. Als je dan na een uurtje slapen wakker wordt van het zonnetje op je gezicht en met een TE mooi liedje op de achtergrond, ziet de wereld er alweer heel anders uit! Geniet van de kleine dingen, maak van elk moment een mooie herinnering en vier elke dag die je krijgt een klein feestje!
'Everybody hurts sometimes, everybody hurts someday.. But everything gon' be alright. Go and raise a glass and say, yay!'
コメント