Facebookblog

Weer een stempeltje erbij op mijn levenslange rittenkaart van de witte jassen op deze heerlijke, frisse maar toch zonnige ochtend. Vanaf mijn stoel in de wachtkamer aanschouw ik de discussie tussen een man en de assistente. 'Er is een fout gemaakt bij het doorgeven van uw afspraak, u staat er voor morgen op!' De man schiet in de lach en haalt zijn schouders op. 'Dat is dan jullie probleem, ik ben hier nu en kan er niet mee zitten. Succes met oplossen, ik ga koffie drinken.' Terwijl de assistente hulpeloos haar collega wenkt, plukt de man een tijdschrift uit het schap en ploft naast mij neer. Hij geeft me een knipoog en zegt: 'Laat ze maar zweten, voor mij maken jan jans en de kinderen alles goed..' Nog voor hij zijn eerste bladzijde heeft omgeslagen zit hij te gieren van het lachen. Ik schiet er ook van in de lach, wat voor hem de aanleiding is om uitgebreid te vertellen wat er in het verhaal gebeurd. De man gaat zo op in zijn verhaal dat hij niet eens merkt dat er inmiddels een witte jas met blonde paardenstaart in de gang staat die hem roept dat ze een plekje voor hem heeft. Na de tweede keer roepen draait de man zich om en zegt: 'Ik kom eraan, momentje.' Hij sluit zijn verhaal af met de zin: 'Laat je niets wijs maken hoor, de vorige keer moest ik 1,5 uur wachten. Nu mag ze even op mij wachten!!' Lachend zie ik nog hoe de man de dokter een vrolijke goede morgen wenst en naar binnen gaat, terwijl ik me bedenk dat het waar is; een brutaal mens heeft de halve wereld! #Justmonday