Facebookblog

Op mijn telefoonscherm zie ik het nummer van de huisarts verschijnen.. 'Ik heb overlegd met de microbioloog en de internist en je hebt een infectie die behandeld moet worden in het ziekenhuis. Je mag je spullen pakken en zo snel mogelijk naar de spoedeisende hulp van het Meander gaan en je daar aanmelden..' Tranen schieten in mijn ogen, een scheldwoord waarvan ik niet eens wist dat ik die in mijn vocabulaire had, floept eruit wanneer ik mij terug in mijn kussen laat vallen. Ik veeg de tranen uit mijn ogen, neem een diepe zucht en besluit dat treuren geen zin heeft. Ik schakel over naar regelmodus. Mijn spullen moeten gepakt, ik regel oppas voor mijn kleine vriendinnetje en bel de buren om als taxi te dienen. 6 uur lang breng ik door op de spoedeisende hulp waar alles eerst in kaart gebracht moet worden. Maar daar duurt het toch altijd lang? Klopt. Maar dit keer extra lang. Het is druk. TE druk. Een uur na mijn binnenkomst wordt de spoedeisende hulp gesloten. Ze kunnen de hoeveelheid patiënten niet meer aan. Alle kamers liggen vol, witte jassen lopen niet, maar rennen.. 'We hebben een hele hoop heel zieke mensen, vandaar'. Verklaard een verpleegkundige. ', Corona?!' Probeer ik voorzichtig. Ze knikt. Helaas wel.. Ik word over gebracht naar de cardiologie afdeling. Eigenlijk zou ik thuishoren nu op de interne geneeskunde afdeling. Maar die ligt vol. Andere afdelingen zijn gesloten omdat het personeel nodig is op de IC. Want ook die ligt overvol.. Al 2 dagen zie ik als patiënt hoe ontzettend hard de mensen in het ziekenhuis aan het werk zijn. Hoe lang de diensten zijn die ze draaien, hoe moe ze zijn en hoe graag ze terug willen naar normaal. Maar wat is 'normaal'? En wie wil dat nou niet? Helden zijn het.. Net als jij en ik. Wij allemaal.. Iedereen wil weer het terras op, de winkels in en leuke uitjes kunnen maken. Maar NU kan dat niet.. En dat wil niet zeggen dat het NOOIT meer kan.. Het is de kunst om tussen nu en nooit, je eigen feestje te maken elke dag. Ga met je eigen kop koffie naast een terras zitten in de zon, trek een fles wijn open op een grasveld tussen de koeien of ga met een picknickmand het bos in. Er is zoveel dat nog wel kan! Maak je eigen geluk en ben dankbaar voor wat is.. Ik ben dankbaar dat ik vandaag in het ziekenhuis mag liggen waar ik geholpen word om beter te worden. Ik ben, juist in deze tijd, dankbaar dat dat nog kan! Waar ben jij dankbaar voor vandaag?Zorgen moet je doen, niet maken! #Ziekenhuisleven #Dankbaar #HotelMeander