Tussen mijn wimpers door zie ik heel ver weg een streepje licht. Langzaam komt er iets van besef terug. Waar ben ik? Au, mijn hand doet pijn! Ik lig op de grond. In mijn eigen huis, alleen.. Ik ben alleen thuis. Zelfs de hond is logeren omdat ik het even niet aan kan haar om me heen te hebben. Ik realiseer me dat ik ben flauwgevallen. Shit! Voorzichtig beweeg ik mijn armen en benen op zoek naar mijn telefoon, ik moet om hulp bellen! Al sinds 9 maart ben ik ziek.. Een longontsteking die niet wil overgaan. 2 antibiotica kuren verder maar ik heb nog steeds koorts. Mijn hart heeft er steeds meer moeite mee.. Mijn hoofd stiekem ook. De volgende ochtend staat de huisarts al vroeg op de stoep. Ze besteld een ambulance en met lichte spoed word ik naar de eerste hulp gebracht. Kuur nummer 3 volgt en; 'Voor de zekerheid maken we even een foto van de pols en hand.' Al snel is de witte jas met blonde paardenstaart terug in mijn kamer. 'Helaas, die is gebroken en moet in het gips!' Sorry, u zei WAT?!
Nu kan ik wel een heel vrolijk verhaal gaan plaatsen over dat ik dit gedroomd heb of het ergens gelezen heb, het ontzettend goed met me gaat of of.. Een foto plaatsen die al oud is en waar ik er 'goed' uit zie. Maar is dat de waarheid? Nee.. Is de waarheid hard? Ja, maar wel de waarheid..
Al een aantal weken of misschien zelfs maanden, speelt mijn leven zich vooral af in de slaapkamer.. Door het flinke ziek zijn de afgelopen maanden en de vele antibiotica is mijn lijf moe.. Mijn hart maakt overuren en mijn hoofd wil iets heel anders! Heftig? Ja. Als je ziek bent lig je immers in het ziekenhuis en thuis is gewoon thuis toch?! Saai? Soms wel. Kwetsbaar? Meer dan ooit.. Eenzaam? Nee, nooit! Ik voel mij rijker dan rijk met zo'n grote groep vreselijk lieve, geduldige, behulpzame en begripvolle mensen om mij heen! Zij zijn de reden dat ik het volhoud. Zij laten mij Sharon zijn.. Niet 'dat zieke meisje, die zielig alleen maar in bed ligt..' Ben ik zielig? Zeker niet. Heb ik het soms moeilijk? Ja, dat wel. En verder? Verder zijn er elke dag minimaal 3 dingen op te noemen die heel mooi, fijn of wel goed waren. Zo voerde ik een heel fijn gesprek vanmiddag met een vriendin, kon ik vanavond vanuit bed de lichtshow zien die in Amersfoort te zien was en kreeg ik zomaar een dikke knuffel van mijn kind op pootjes! Durf jij je wel eens kwetsbaar op te stellen? En wat waren jouw 3 positieve punten vandaag?!
'Hoe mooi, kan het leven zijn? Het is maar hoe je kijkt, het is maar wat je droomt!'
-Marco Borsato-