16 oktober 2017

Mijn blote rug raakt de koude operatietafel terwijl de antibiotica via mijn ader een weg naar binnen zoekt. Alle toeters en bellen worden aangesloten als ik hoor hoe een van de apparaten achter mij blijft piepen. Half verpakt in het groen komt de belachelijk knappe dokter een kijkje nemen. 'Ben je bekend met zo'n hoge hartslag? Vraagt hij. 'Ha! Nou wel als er minstens 10 van die uh.. 'kundige' mannen artsen mee staan te kijken naar mijn ontblootte bovenlijf!' Het ijs is gebroken, de hele operatiekamer lacht. 'Hoe gaat het met je?' 'Goed!' Reageer ik kennelijk iets te snel. 'Wat is dat toch tegenwoordig, dat het met iedereen altijd maar goed, prima of zelfs nog beter dan dat gaat?' Vraagt hij zich hardop af.. Je controles laten iets anders zien, maar ik waardeer je positiviteit. Ik bedenk me dat hij een punt heeft.. ik betrap mezelf er ook op dat ik liefst alleen de foto's uitzoek waar ik er 'goed' uit zie. Of anders krijgen ze een mooi filtertje.. de mooie, leuke, fijne dingen worden graag gedeeld en verder hangen de meeste mensen hun vuile was liever niet buiten. Ik ook niet. Het is toch ook veel makkelijker om het vooral niet over die vieze was te hebben?! Maar ja, schone was is eerst ook vies geweest! Terwijl iedereen druk bezig is het leven te plannen, is het leven juist dát wat je overkomt.. wat je niet kón plannen. Ziekenhuis dingen bijvoorbeeld, ze zijn al mijn levenlang een ruim onderdeel.. maar stiekem went het nooit en vind ik ze stom.. moed vinden om niet te moeten, is dan misschien ook wel het mooiste cadeau dat ik kan krijgen! Tot zover mijn vuile was, die morgen gewassen en wel mag drogen in de warme herfstzon! #UMC #Hartenzo #Stom

gefeliciteerd met je verjaardag!

1 september 2017

Weet je nog? Hoe we papa en mama soms tot waanzin dreven met ons eeuwige geruzie? Hoe we tegelijkertijd niet konden slapen als de ander uit logeren was?! Hoe irritant je mij soms vond omdat ik me, in jouw ogen, áltijd met jou bemoeide?! Ik vond het fantastisch om grote zus te mogen zijn. Ik leerde je stiekem in mijn auto rijden zonder rijbewijs. En weet je nog die keer dat we samen op mijn scooter werden aangehouden wegens rijden zonder licht? We waren zo goed op elkaar ingespeeld, dat de agent in onze onschuld geloofde en we zonder bekeuring verder mochten. Wat hadden we een schik! Ik vond het heerlijk als je me vragen over het leven stelde. Ik als jouw grote zus, met bergen levenservaring wilde jou maar al te graag leren hoe de wereld in elkaar zat! Langzaam veranderde die rol. Niet veel later haalde jij mij op uit de stad. Als ik wijntjes was gaan drinken. Achterop jouw scooter. Je wilde immers absoluut niet dat ik zo laat nog in mijn eentje over straat naar huis zou gaan. Vandaag word je alweer 24. Je bent inmiddels een lieve, zelfstandige, knappe volwassen vent met een mooie eigen kijk op het leven. We hebben allebei ons eigen huis, ons eigen leven. Maar wat vind ik het fantastisch fijn dat we onze werelden nog altijd zo met elkaar delen! Ik ben trots dat ik jouw grote zus mag zijn en jij, nog altijd, mijn kleine broertje bent! Hiep hiep hoera, van harte

gefeliciteerd met je verjaardag!

15 februari 2017

Iets te hard scheur ik de hoek van de straat om, zal ze er weer zitten? Het is koud vandaag, maar de zon schijnt vol in mijn gezicht. Ik leun over mijn stuur en trap nog even iets harder. Ik tuur over de geparkeerde auto's heen en jahoor, daar zit ze! Mijn lieve, gekke moeder. Op ons bankje voor de deur van het huis, middenin de stralende winterzon. Dikke winterjas aan, een nog dampende kop thee naast haar en een enorme berg wasgoed op haar schoot. De al opgevouwen kleding puilt uit over de rand van de wasmand en het nog lege kladblok ernaast verraadt haar volgende klusje; het boodschappenlijstje. 'Dag schat, hoe was het op school vandaag?' Ik zucht.. wat zullen de buren wel niet denken als ze zien hoe mijn streepjes onderbroeken en roze sokken worden opgevouwen in de frisse winterse buitenlucht?! Het kan mijn moeder niks schelen, zij geniet gewoon van de zon.. Weet je nog mam, Jacqueline van Gameren, hoe ik je voor gek verklaarde? Hoe hard ik smeekte om een normale moeder? Daar zit ik dan.. 12 jaar later.. Voor mijn eigen deur in de winterzon. Met een dikke sjaal en een kop dampende thee mijn boodschappenlijstje te schrijven.. En weetje mam? Het kan me werkelijk waar niets schelen wat de buren denken, ik ben alleen maar blij met zo'n normale moeder!