11 december 2014

When things are bad, remember:

It won't always be this way,

Take one day at a time.

When things are good, remember:

It won't always be this way,

Enjoy every great moment! <3

5 mei 2014

Fijn op eigen balkon met verse aardbeien in het langzaam ondergaande zonnetje. Nog voor ik er erg in heb en ze ècht geproefd te hebben, krijg ik sneller dan gedacht de bodem van mijn bakje in zicht. Het brengt me terug naar de tijd dat ik opgenomen was. De therapeute die altijd op blote voeten loopt, maar waarvan ik me afvraag of ze verder wel met beide benen op de grond staat, komt met een opdracht. Ze schotelt me een appel voor, die ik 'met aandacht' op moet eten. Ik schiet in de lach, jahoor, na op een matje in een gymzaal af te zijn gereisd naar een warm land, nu dit. De zweefteef begint haar verhaal. Een appel eet je zonder erbij na te denken. Dit heb je al zo vaak gedaan, het gaat automatisch. Net zoals je zoveel dingen automatisch doet. Buig dit eens om, sta stil bij wat je doet. Bij wat je ziet en wat je proeft. Geniet! In stilte staart iedereen naar zijn of haar appel. Naast me hoor ik zachtjes: 'hij is rond, rood en groen..' Ik kan een klein lachje niet bedwingen. Zit ik wel op de goede afdeling? Ik pak de laatste aarbei uit mijn bakje. Voor ik hem op eet, bestudeer ik hem. Ik neem een hap en denk even terug aan de zweefteef. Ach, zo zweverig was het niet, deze aardbei is ècht veeeel lekkerder! #Jumm

19 maart 2014

Je bent jong, energiek, hebt een leuke groep vrienden en doet de opleiding die jou brengt tot hetgeen je het állerliefste worden wil. Alles gaat je voor de wind, zonder dat je het in de gaten hebt is dit leven normaal. Totdat de dag aanbreekt dat 'normaal' opeens bijzonder bleek te zijn. Je bent jong, blijkt chronisch ziek, wordt afgekeurd en moet gedwongen stoppen met de opleiding die zou leiden naar jouw droombaan. De witte jassen in het ziekenhuis worden je beste vrienden. Het medicijnpercentage in je bloed stijgt hoger dan het alcoholpercentage van je vrienden in de kroeg. Je doel is weg, wat nu? Ik bleef dromen... tot ik een onwijs inspirerend en lief mens op mijn pad mocht ontmoeten: Lidion Zierikzee. Of ik aan de slag wil bij haar gave stichting: 'De clown onderwijst?'. JA! IK WIL! Ondanks dat ik fysiek geen bijdrage meer kan leveren in het onderwijs, krijg ik nu de kans om dat op de achtergrond alsnog te doen. Ik ben dankbaar! Waar deuren sluiten, openen andere deuren zich. Dus zeg JA! Durf fouten te maken en blijf dromen... #Dream #Trust #Play