Clostridium, wat een shit beest is dat! 2 jaar geleden liep ik hem voor het eerst op na een antibiotica kuur voor een nierbekkenontsteking. Antibiotica maakt de slechte bacterieen dood, maar ook de goede uit je darmflora. Ieder mens heeft de slechte, clostridium bacterie bij zich, maar is er niet ziek van omdat de goede bacterieen de overhand hebben. Wanneer je oud bent, een verminderde weerstand hebt en een antibiotica kuur krijgt, zoals ik, loop je de kans dat alle goede bacterieen in je darmflora dood gaan waardoor je ziek wordt van de slechte omdat die ruimte hebben om uit te groeien. Nooit van mijn leven was ik zo ziek als toen. Naast dat het een bacterie is die heel gevaarlijk is, kan lijden tot het verliezen van je hele dikke darm of zelfs de dood, heb ik er een extra uitdaging bij dat behandelen moeilijk maakt. Mijn darmen falen. Oftewel, werken niet! Doordat ik niet kan eten is mijn darmwand heel erg dun, waardoor je gemakkelijker bacterieen uit je darmen in je bloedbaan kunt krijgen. En dat wil je niet! Wat het beest voor klachten geeft? Groen!!! Water diarree, koorts, heftige buikpijn, hoge ontstekingswaardes en nog een lijst aan klachten die per mens kunnen verschillen. Na een antibiotica kuur leek het beest dood. Maar niets was minder waar. 6 maanden lang en meerdere ziekenhuisopnames en antibiotica kuren waren nodig om het beest echt voorgoed dood te krijgen! Maar vorig jaar gebeurde het ondenkbare. Opnieuw kreeg ik een nierbekkenontsteking, dezelfde antibiotica kuur als toen, en opnieuw wist de clostridium mij te vinden. Opnieuw werd ik opgenomen, opnieuw kreeg ik een sonde tot in de darm en opnieuw kreeg ik meerdere antibiotica kuren. Vlak voor kerst stopte ik na een afbouwschema met de antibiotica voor het rottigste beest ooit en ik voelde mij beter dan een heel lange tijd. Ik kwam de feestdagen door zoals ik dat graag wilde, maar kakte daarna al snel in. Te druk geweest misschien? Oververmoeid? Helaas kreeg ik al snel koorts en bleek ik opnieuw een lijn infectie te hebben van mijn levenslijn, waar mijn voeding doorheen gaat. Kak. Met oud en nieuw lag ik opgenomen, nieuwe lijn erin en de eerste week na de jaarwisseling vertrok ik vol goede moed naar huis. Nu ga ik opknappen! Helaas bleef dat uit. Intens moe, wisselende temperatuur en niet lekker. Anderhalve week terug werd ik opnieuw opgenomen en werd er gedacht dat het mijn centrale lijn was. Alweer. Tranen bij mij, maar ook opluchting want de bloedkweken bleken schoon! Had ik dan gewoon een virus?! Eenmaal thuis bleef ik ellendig en afgelopen vrijdag was ik er na een paar nachten slecht slapen vanwege vaak troiletbezoek waar ik alleen nog groen water prudceerde, he-le-maal klaar mee en belde mijn MDL arts. Poepen in een potje is inmiddels ook routine werk en ik bleek weer gelijk. De clostridium is helemaal niet dood! Nooit weg geweest! Daarom knapte ik niet op! Voor nu moet ik weer antibiotica slikken, die het beest dus niet dood maakt. Ik ben helaas resistent. Maar het moet de klachten doen verminderen zodat mijn arts tijd heeft om een poeptransplantatie te regelen. 'Gatverdamme, is dat wat ik denk dat het is?' De witte jas lacht. Ik vrees van wel! Binnenkort zal ik dus poep van een gezond iemand met een gezonde darmflora in mijn darmen krijgen, in de hoop dat mijn darmflora zich dan weer hersteld. 'Maar 1 antibioticakuur daarna en we zijn terug bij af'. Vertelde mijn lievelingsarts mij vandaag. 'Dat geeft niks, als ik mij daarna een paar weken of liefst maanden beter mag voelen, dan doe ik het!' Hoop doet leven. Kom maar door met die poep, ik ben he-le-maal klaar met dit schijtbeest!!!
