Piep, piep, pieeeep. Ik wrijf de slaap uit mijn ogen en probeer te achterhalen wat er nou piept.. Ik kijk op mijn klok, 3:04u. Pfff.. Zachtjes knijp ik mijn ogen samen om te zien of ik kan ontdekken wat het probleem is. Ik zie een lampje branden op de infuus pomp. 'Luchtalarm' geeft de display aan. Ik grinnik, ik denk inderdaad dat het hele appartementencomplex in staat van paraatheid is na deze piep.. Ik laat me weer terug in mijn kussen zakken en draai me om. Mijn oogleden raken elkaar nog net niet als de volgende piep zich aandient. Grmbl. Iets te wild draai ik me om en met een flinke zwaai zwiep ik mijn dekbed aan de kant. Ik knip het lampje aan en nog voor ik het gepiep op kan lossen, sta ik te tollen op mijn benen. Mijn kamer draait en de emmer naast mijn bed verraad het volgende klusje.. Wild van ongeduld druk ik alle knopjes van beide pompen in die ik maar kan vinden. Opnieuw keert de rust terug op nummer 54. Niet veel later opnieuw gepiep. 'Hooooow!' Hoor ik mezelf roepen. Weer knip ik het licht aan. Een diepe zucht uit de hondenmand in de hoek van de kamer volgt. Ik trek alle stekkers overal uit en haal alle slangetjes uit de knikken en vouwen. 'Het zou wel prettig zijn als je je nu gewoon stil houdt..' Het is zo'n nacht.. Ken je dat? Zo'n nacht die je normaal alleen in films ziet..?! Het enige dat ik wil voor morgen, of eigenlijk straks; 'I just wanna be OK, be OK, be OK. I just wanna feel OK today!' #Somszithetmee #Somszithettegen
LENNAH KOSTER
regisseur en programmamaker
Facebookblog
4 verschillende huisnummers die zich inzetten om Zoey uit te laten en daarmee mij te helpen. En elkaar.. De app groep loopt storm; 'Vanochtend lukt mij niet, is er iemand anders die kan?! Ik ben pas laat thuis vandaag, mag Puck even bij jou zijn vanmiddag?! Zal ik Zoey en Puck anders even voor je uitlaten, hoef jij na je werk ook niet meer weg?!' Door weer en wind, regen en storm, sneeuw of zon het maakt niemand wat uit.. 'Ik neem Zoey vanavond wel mee, dan loop ik samen met de overburen en Lucas!' Tussen de middag krijg ik een appje van een van de 3 pubers van de overkant. 'Sharon ik verveel me en het is mooi weer, mag ik Zoey van je lenen?' Tuurlijk vent, of moet ik zeggen 'gast'.. Even later zie ik mijn kleine bolletje keurig netjes en blij naast de lange lummel van nummer 28 mee huppelen in het heerlijke zonnetje. Mijn hart maakt een sprongetje, wat ben ik toch dankbaar met zoveel lieve buren!
'Mevrouw van Geet? Ik ben de pik-dokter..' Ik verslik me in mijn eigen speeksel en proest het uit.. 'Ik heb de opdracht gekregen een nieuwe lijn te plaatsen in je andere arm.' Ik lig op de verkoever kamer en zie hoe alle medewerkers hier de benen uit hun lijf lopen. Allemaal gehuld in blauwe pakken met een paarse muts, druk bezig om mensen voor te bereiden op een operatie of goed in de gaten te houden daarna. De pik-dokter en zijn collega nemen mij mee naar de operatiekamer voor een nieuwe lijn. 'Ben ik heel erg vervelend als ik vraag of de nieuwe lijn toch weer in mijn zelfde arm terug mag?!' De arts kijkt bedenkelijk en krabt eens achter zijn oor. 'Nou eigenlijk kan dat niet, maar je hebt mazzel dat je mij getroffen hebt vandaag. Ik ben namelijk de wonderdokter!' Het kost wat bloed zweet en tranen, maar na ruim anderhalf uur is het de wonderdokter dan toch gelukt. Terug op de uitslaapkamer wordt een controle foto gemaakt, waar de arts zijn oordeel over moet vellen. Hij kijkt bedenkelijk naar de foto en spreekt:' Nondeju!' Het zweet breekt me uit, het zal toch niet opnieuw moeten he?! 'De mooiste picc-lijn van vandaag! Wat heb jij het getroffen met zo'n wonderdokter he?!' Opnieuw proest ik het uit. Echt wel! Bedankt hoor, wonderdokter! #Dag7 #Sneeuw #Zaterdag